مناجات با خداوند کریم و روضۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
خـدا به روز قـیـامـت به دادِ مـا بـرسد ز روی لطف و کرامت به دادِ ما برسد گـناه پـشت گـناه و حـرام پـشت حـرام مگر که اشک نـدامـت به دادِ ما برسد مگر به برکت این سفـره‌های افطاری به لحـظـه‌های اجـابـت به دادِ ما برسد خـدا به دید عـدالـت نظـر کند؛ زاریم! مـگـر به دیـدِ عـنـایت به دادِ مـا برسد چو مرگ داخل بستر گره گشایم نیست خـدا کـنـد که شـهـادت به دادِ ما برسد نه روزه‌ای؛ نه نمازِ درست و درمانی مگر دو وعـده زیارت به دادِ ما برسد ولایتِ عـلـی و آل اوسـت هـسـتـیِ مـا امـیـد مـاسـت ولایـت به دادِ مـا بـرسد به لطف و یاریِ حق در مجالس ارباب خودِ حـسـین، نـهـایت به دادِ مـا برسد سری به نیزه بلند است و دخترش بی‌تاب خـدا به بـنـدِ اسـارت به دادِ مـا بـرسـد به گریه گفت، روی نیزه با علمدارش نگـاه کن؛ که نگـاهـت به دادِ ما برسد |